طرح تغییر توازن جمعیت با سلاح های بیولوژیک / سهیل سلیمی

طرح تغییر توازن جمعیت با سلاح های بیولوژیک. سهیل سلیمی

بخش چهارم، قمارِ خارج از کنترل

جنگ اساسا غیر قابل کنترل است. خصوصا وقتی پیامدهای آن در یک بازی جنگ تمام عیار سنجیده نشده باشد. سون تزو می گوید اگر دشمنت را نمی شناسی، با او وارد جنگ نشو. اما نکته اینجاست که شناخت، کاملا نسبی است. هرگز نمی توانیم ادعا کنیم، انسان را، و پیچیده تر از آن جوامع بشری را شناخته ایم. برنامه تحریم ایران قرار بود ظرف مدت کوتاهی ایران را فلج و نابود کند. اما ایران در بیش از چهل سال گذشته ، همواره قدرتمندتر شده. یا همان باتلاق ویتنام، که برای ارتش آمریکا ایجاد شد به دلیل عدم شناخت استراتژیک از جامعه ویتنام. یکی از مهمترین نکات که همواره در جنگ ها عامل شکست یا پیروزی است؛ واکنش به یک حمله است. این واکنش به قدمت حضور بشر روی زمین می تواند غافلگیر کننده باشد. هیچ کس صددرصد، نمی تواند این واکنش را پیش بینی و یا کنترل کند. این همان راز ناکامی ابدیِ شر در مقابل خیر است. زیرا شرورها با ترفند و قدرت و پول جنگ ها و ظلم ها را آغاز می کنند و در ضربات اولیه موفق هم می شوند. اما وقتی جوامع خود را پیدا می کنند، ضربات سختی بر آن‌ها  وارد می کنند. اما قصه باز هم همان قمار بازی خارج از کنترل است. دولت ایالات متحده آمریکا که ویروس کرونا درست کرده است، و آنرا در جهان پخش کرده تا با فروپاشی اقتصاد جهان ، بتواند اقتصاد ورشکسته خودش را نجات بدهد، قمار بزرگی را شروع کرده است. دولت ایلات متحده مانند صدها مورد از استراتژی‌های شکست خورده قبلی ، باز هم روی یک پدیده خارج از کنترل سرمایه گذاری کرده. البته تا بیست و شش آوریل دوهزار و بیست، بیش از سه و نیم تریلیون دلار لطمه خورده که این هم بخش از قمار بزرگ اش است. اما مطمئن هستم، که این موقعیت با کرونا تمام نخواهد شد و دولت ایالات متحده برای نجات خودش دست به قمارهای خطرناک تری هم خواهد زد. شاید ویروس ها و بیماری های بیشتری را بکار بگیرد. شاید با حمله های فرابیولوژیکال و حملاتی برای جهش ژنتیکی از پروژه زامبیزاسیون استفاده کند. هرچه هست، فعلا آمریکا و متحدانش جنگی را انتخاب کرده اند که به زیرساخت های جوامع لطمه نزد. برعکس همیشه که از استراتژی "زمینِ سوخته" بهره می بردند. به هر صورت توازن جمعیت و بدهی کلانِ کشورهای توسعه یافته و حتی در حال توسعه با الگوهای لیبرالیستی، فقط یک پاسخ برای چنین بحران هایی دارند؛ کشتار و نابودی.

لیبرالیسم و اقتصاد کپیتالیستی بی تحمل و دست به اسلحه است. اگر افزایش تولید گندم باعث کاهش قیمت آن شود، گندم ها را به دریا می ریزند. اگر تولید مرغ مازاد باعث کاهش تولید شود، مرغ ها و جوجه ها را می کُشند. حال آنکه میلیون ها نفر در جهان از فقر، غذایی برای خوردن ندارند. و اگر جمعیت جهان نتوانند برده ی لیبرالیسم باشند، کشته خواهند شد. لیبرالیسم فقط برده می خواهد. آیا ویروس کرونا آخرین قمار لیبرال دموکراسی خواهد بود؟

سهیل سلیمی