سکانس اول مهاجرت تحقیر است

هوالحکیم

توی یکی از وبلاگ‌های خبری آگهی یک سایت مهاجرتی خیلی جلب توجه می‌کرد، پیش خودم فکر کردم کارمون به کجا رسیده که توی سایت خبری مملکت یک شرکت خدمات مهاجرتی تبلیغات داره! کنجکاو شدم و رفتم ببینم چه مدینه‌ی فاضله‌ای در انتظار هموطنان مهاجر من قرار داره! مهاجرانی که احتمالا با این واژه از دوران کودکی با سریال انیمیشن مهاجران آشنا شدَن و حالا در ناخودآگاهشون آماده‌ی مهاجرت هستن! سریالی که انگار تلویزیون قسم خورده تا برای تمام نسل‌های ایرانی پخشش کنه! سریالی که هدف از ساختش توجیه استعمار سیاه تمدن غرب و خصوصا آنگلوساکسون‌ها و انگلیسی‌هاست. 

همینطور در حال گشت و گذار در وب‌سایت کذایی بودم که جمله‌ای، آهِ غریبی به سینه‌ی من کشوند. در بخشی از سایت نوشته بود؛ اگر "ترس و اکراهی از حقارت کشیدن نداشته باشید! موندگار خواهید شد. این یعنی اونجا قراره اینقدر بی احترامی ببینید که اینجا هرگز تجربه نکردید! انقدر به شما توهین خواهد شد که هیچ تصوری‌اش ندارید. پس ممکنه برید و به همین دلیل هوای برگشتن به سَرِتون بزنه! که در این صورت شرکت مهاجرتی هیچ مسئولیتی در قبال بازگشت پول شما نداره! در واقع در سناریوی مهاجرت، سکانس اول تحقیر مهاجر است، که بازیگر باید به آن تن بدهد.

واقعا اگر کسی اهل تعقل باشه همین یک جمله برای پشیمانی از مهاجرت براش بسه! به شخصه چند نفر از آشنایان رو می‌شناسم که از شرایط زندگی‌شون توی اروپا ناراضی هستن اما روی برگشتن ندارن و بقول قدیمی‌ها صورت‌شونو با سیلی سرخ نگه می‌دارن! و با عکس‌هایی که از ماشین‌های اجاره‌ای و مهمانی‌های مجانی شب سال نو می‌فرستن می‌خوان بگن حالشون خوبه! اما یه بار یکی از همین آشنایان که در دانمارک زندگی میکنه در جوابِ سوالم که پرسیدم حالت چطوره، مهر تاییدی زد به به این حقارت کشیدن مدام و با بیت معروف سیدعلی صالحی جوابم رو داد که؛

حال همه‌ی ما خوب است

اما تو باور نکن!